Ο καιρός αλλάζει. Ο λύκος αλλάζει. Ακόμα και οι Αμερικάνοι, αλλάζουν. Το ΚΚΕ ποτέ!

Λοιπόν... συνάδερφοι,

...της ανανεωτικής αριστεράς, που τόσον καιρό υπήρξατε πρόθυμοι να ακολουθήσετε την Αλέκα στα εξωφρενικά:

Τι Παπάγος τι Πλαστήρας!
Τι Κωστάκης τι Γιωργάκης!
Δυό κόμματα μια πολιτική!

Τι έχετε να πείτε τώρα που εισπράττετε το

«Ούτε με τα ΜΑΤ ούτε με το ΣΥΡΙΖΑ»
(Ούτε με τον κρανοφόρο ούτε με τον κουκουλοφόρο).


Τα επόμενα μεγάλα και κρίσιμα θεωρητικά ερωτήματα για την αριστερά της κυρΑλέκας, μπορεί και να συνεχίσουν ως κάτωθι τα επόμενα 20 χρόνια:

Τι τζίτζικας - τι μέρμηγκας; (έντομα και τα δυό)
Τι φίδι - και τι μύδι; (καταλήγουν σε «δι»)
Τι λαυράκι - τι γαυράκι; (ψάρια δεν είναι?)
Τι σφαιρίτσα - τι πετρίτσα (καταλήγουν σε ίτσα)
Τι μπατσούλα - τι συ-ρι-ζού-λα; (καταλήγουν σε ούλα)

Το ζήτημα είναι αν το πάθημα θα οδηγήσει σε συμπέρασμα.
Ας πούμε, αν ρωτούσαμε την κοκκινοσκουφίτσα που δεν πήρε το σωστό το μονοπάτι, νομίζω ότι τη δεύτερη φορά θα ακολουθούσε το σωστό το δρόμο.
Εκτός αν η απάντησή σας είναι «τι μονοπάτι του βουνού και τι του κάμπου δρόμος».